espai per testimonis delamà

Vols compartir la teva experiència d’anar de la mà

Serà un plaer omplir aquesta pàgina amb els moments i esdeveniments que formen part dels nostres processos i experiències.

Podeu enviar les vostres reflexions, escrits, fotografies a: 3delama@gmail.com i amb el vostre permís ho publicaré.

Es publicaran, els noms de pila, si no es demana el contrari.

10 Responses to espai per testimonis delamà

  1. Virginia says:

    Quería dar las gracias a Caroline por el apoyo que recibimos de ella mi marido y yo en uno de los momentos más importantes de nuestras vidas. Nos ayudó a pasar del miedo y la incertidumbre a la confianza total, sobre todo en nosotros mismos, y el 4 de Febrero nació nuestro bebé, Edu, con 4.5 kg de peso, de manera natural y sin anestesia epidural a pesar de alguna que otra circustancia adversa. Es y será uno de los hitos de mi vida y se lo recomiendo a cualquier mujer (que esté dispuesta a sufrir y aguantar el dolor unas horas, claro). Saludos, Virginia

    Like

  2. Clara says:

    Extracto de escritos:
    12 Marzo 2011:
    …….I feel I am about to do something really important for me and for my life, breaking a cycle that has been going on for ages. …….. and everything has been perfectly set to do so. Sofía is coming in April and I can overcome my fears of the birth (I always had them, since I was little I always wanted to have kids but I could not even think of having a baby, with cuts and needles) And that chance is there for me and I can not miss it, I will only miss it if I start taking decisions and moving from the fear side, not from the reliance and faith part. It is going to be difficult but I feel I will make it. I would like you to help me overcome the fear and see the love sight of it
    25 Agosto 2011:
    Ya hace 4 meses……Hoy he ido a correr y me acordaba de la lucha que tuve conmigo misma cuando daba a luz a Sofía, me ha hecho muy fuerte, así que gracias por haber estado ahi todas esas horas!!
    Espero que nos veamos antes de irnos, …… porque os quiero mucho por estar conmigo y tocar mi corazón y animar mi alma cuando os necesité y eso no lo olvidaré nunca.

    Like

  3. Clara says:

    Querida Caroline:
    Han sido muchos los momentos que he pensado en ti después del nacimiento de Sofia. Y siempre llego a la misma conclusión. Sin ti no lo hubiera conseguido. Va a hacer 9 meses. Y ha sido mucho más. Tu trabajo fué impecable. Supiste en cada momento lo que quería Anticipaste cada necesidad. Fuiste una aliada en la lucha contra mi ego,conmigo misma, contra mis miedos. No me dejaste caer, solamente me dejaste vencer. Tu presencia fue tranquilizadora. La experiencia ha sido inspiradora. Ha cambiado mi vida. Nunca podré expresar con palabras el sentimiento de gratitud que tengo hacia ti. Gracias.

    Like

  4. ROSER says:

    Estimada Caroline,
    Vull agraïr la teva tasca com a terapeuta al grup de trobada a Mataró del passat dissabte 14 d’abril. Com sempre, tú i la Imma Lloret vareu demostrar la vostra professionalitat facilitant al grup eines d’autoconeixament i aprenentatge sense ser les protagonistes, sino tot lo contrari. M’he sentit escoltada, acceptada i molt a gust amb vosaltres. “El grup era nostre”.

    Like

  5. Nicole says:

    Now that I have managed to get back in touch with what I WANT and ALLOW myself to want it, I’ve been able to say “no” to Gisela at night. As I focused on what I want, it wasn’t even that hard for me to hear her cry or complain. I guess because my ideas were clear to me and I knew I was doing what was right. I realized that “breastfeeding on demand”, doesn’t mean whenever the child demands to feed, it means not controlling when the child nurses and allowing the child to express when and how much he or she needs. Thank you again for helping us to get back to center, be true to ourselves, grow as a family and consequently live a happier and healthier life!
    Trad: (Ara que he aconseguit posar-me de nou en contacte amb el que VULL i em PERMETO desitjar, he estat capaç de dir “no” a Gisela a la nit. Com m’he centrat en el que vull, ni tan sols era tan difícil per a mi escoltar el seu plor o queixes. Suposo que perquè les meves idees eren clares per a mi, i jo sabia que estava fent el correcte. M’he adonat que “la lactància materna a demanda”, no vol dir que cada vegada que el nen demana mamar, que significa no controlar quan el nen i li permet al nen expressar quan i quant ell o ella necessita. Gràcies de nou per ajudar-nos a tornar al centre, ser fidels a nosaltres mateixos, créixer com a família i per tant viure una vida més feliç i saludable!)

    Like

  6. Melissa says:

    I am a first time mother who embarked on this journey with little knowledge, when I first found out that I was pregnant. I was looking for guidance when I read about doulas and talking to a friend, she recommended Caroline to me.
    From the first phone conversation we had I just knew she was the right support I was looking for. And I was right – she has helped me navigate the sea of emotional and physical changes that occurred during pregnancy.
    There are not enough words to express my level of gratitude to the support and confidence Caroline provided me. I had an amazing birth experience even though it was a C section.
    I can only say she provides wisdom and counsel mixing beautifully all her skills.
    Thankyou Caroline for helping me bring out the best mom I can be!!

    Like

  7. Gema says:

    Me dieron la baja en el trabajo por estar con hipertensión a los casi 8 meses de gestación, cuando sinceramente la necesitaba, pues además del control de tensión me encontraba cada vez más agotada física y mentalmente, las hormonas me hacían “bailar” y enfadarme o ponerme triste, y empezaba el insomnio a según qué horas, y las imperiosas ganas de dormir durante ratos del día.

    Estaba asistiendo a las conocidas clases de preparto. Eran clases de apenas 1 hora, pero quería prepararme lo mejor posible para el momento más importante de mi vida. Esas clases están bien para aprender fisiológicamente todo aquello que pasará, pero no te preparan 100% para asumir psicológicamente el trabajo de parto, parir, la lactancia, etc. Dan unas pautas, pero las comadronas no tienen tiempo suficiente en 1 escasa hora como para algo completo, aunque quisieran, pues se les ve con muchas ganas de impartir aquello que sienten, aquello que es tan importante.

    En una de esas clases vino Caroline con su compañera de “Dona Pas a Pas”, y nos presentaron su proyecto de ayudar a prepararse psicológicamente a la mujer en el momento importantísimo del parto y postparto, ayudar como Doula.
    Nada más leer el panfleto y oírlas tan cariñosamente explicarse pensé “esta es la mía, esto es lo que buscaba, que alguien me ayude a prepararme en ese sentido”, ya que sentía un gran miedo y un increíble respeto al momento del parto, y en las clases de preparto no se suele hacer mucha piña emocional entre las mujeres que vamos, quizá porque algunos maridos o parejas vienen acompañándolas y las parejas se encierran en sí mismas un poco.
    Así pues llamé a Caroline pidiéndole cita en mi casa. En esa primera visita me encontraba muy ofuscada, había ido acumulando demasiadas cosas dentro y todo salía algo a borbotones.
    Lo que me tenía angustiada desde el inicio del embarazo era que antes de hacerme el test me había tomado dos días un medicamento, y había leído por internet unas cosas horribles. Aunque mi ginecólogo me tranquilizó quitándole la más mínima importancia y casi prohibiéndome leer tanto en internet, yo me sentía tan culpable que cada vez que iba al médico estaba muy pero que muy nerviosa, en cierto modo esperando la mala noticia de que algo iba realmente mal por mi culpa.
    Caroline me ayudó a sacar toda esa culpa, a visualizar a mi bebé y a hablar con él. Le pedí perdón y le dije lo mucho que le quería. Fue un momento extraordinariamente mágico, porque sentí que él estaba bien, que en esos primeros días él se “agarró” y no se perdió, y mi pequeño me había escogido para ser su mamá.
    Al acabar la visita me sentía tan bien que me atreví a irme conduciendo sola con mi cacho barriga hasta la playa de Barcelona, a tomar el sol. Fue genial. He de decir que a la siguiente visita al doctor fui muy tranquila, y tenía la tensión baja y todo, que mi doctor alucinó.

    En otra visita le expresé todos mis miedos al parto, y mi deseo de que pasara lo más rápidamente posible. Hablando con ella me di cuenta de que un trabajo de parto lento era mucho menos estresante para el bebé, y más natural que un parto provocado. Caroline me propuso deberes, me hizo dibujar cómo me gustaría que fuera mi parto.

    A raíz de mis viñetas me di cuenta de muchas cosas que había pasado por alto. La idea de no saber cuándo empezaría el parto me inquietaba más de lo que pensaba, y más cuando ya estaba de 38 semanas y el bebé venía grandote y los futuros abuelos no paraban de preguntar impacientes que” para cuándo va a salir este niño”. Además, en mi vida laboral siempre intento controlar todos los detalles para que los proyectos de ingeniería salgan bien y los clientes queden satisfechos, es decir, me dedico a tenerlo todo bajo control, por lo cual el no poder controlar el parto, cómo iría, era duro para mí, y pensaba que no sería capaz de aguantar en casa el trabajo de parto hasta estar con contracciones cada 5 min, que me querría ir a las primeras de cambio, por si las moscas no llegaba al hospital.
    Caroline me enseñó a contestar suavemente a los abuelos “anda, que lo vas a ver los próximos 30 años o más, vamos, no te impacientes, que está muy a gustito dentro”, y a dejarme llevar esta vez por mi bebé, que él sabría ir haciéndose camino, confiando en mi bebé. También pensé en aprovechar el tiempo leyendo libros de maternidad de Laura Guttman y de Carlos González, que luego para la lactancia me han servido. Así que me preparé aún más durante la espera.
    Caroline me explicó que después del minuto de contracciones se segregan endorfinas y en cierto sentido te recuperas, que el cuerpo se “autodopa”, y me convenció de que era mucho mejor que me mantuviera en casa durante el trabajo de parto hasta estar verdaderamente de parto, con contracciones cada 5 min, pues en el hospital me pondría más nerviosa. En caso de irme demasiado pronto buscamos un bonito parque cercano al hospital para que en caso de que me dijeran que llegaba demasiado pronto, me quedaría por el parque y no volvería a casa.
    Además fui al hospital antes de parir, para ver cómo eran las salas de parto, habar con una de las comadronas, etc.

    Y el gran día llegó, dos días antes de la fecha prevista del parto.
    Genial, pues mi bebé estaba muy a término y debo decir que las charlas con Caroline me sirvieron de mucho durante el trabajo de parto, pues fue muy largo.
    Me empezaron las contracciones a las 2:30 de la mañana, cada media hora, y me estuve así 17 horas, con contracciones cada 30 minutos, estuve bastante tranquila durante ese tiempo, con un dolor como de regla ciertamente soportable. Estuve todo el trabajo de parto hasta estar con contracciones seguidas en casa, respirando perfectamente y sin agobios, gracias en parte a esa preparación.
    La sala de dilatación era la misma que había visto con anterioridad, por lo que ya estaba familiarizada. Era como jugar con ventaja.
    Me pusieron la epidural en el momento de pedirla, una horita después de entrar en la sala de dilatación, y luego casi me echo una siesta, pues no sentía dolor, Santa epidural.
    Al cabo de 7 horas de entrar en el hospital estaba totalmente dilatada, y mi ginecólogo llegaba media hora más tarde, cuando me pasaron al quirófano. Allí lo pasé mal, pues no sabía empujar, por culpa de la epidural, y me puse nerviosa. Caroline ya me había explicado esa desventaja. Pero me ayudaron con una ventosa y presionándome la barriga.
    Transcurrido poco rato viví el momento más increíble de toda mi vida: mi bebé estaba encima de mi pecho, era guapísimo, y no paraba de decir emocionada: ‘Eduard, te queremos mucho, te queremos mucho’ al niño y miraba a mi marido emocionadísima.
    Pedí a la comadrona que me ayudara a ponerme al niño a mamar, según había leído era muy importante que comenzara pronto para establecer la lactancia, antes de que se durmiera del cansancio del parto. Subimos a la habitación con el niño mamando, increíble.
    A posteriori del parto quedamos también y ella me ayudó con el tema de la lactancia. Cuando mi bebé tenía 1 mes estuve a puntito de dejar la lactancia materna, por las grietas en los pezones y porque el niño me pedía mamar súpercontinuo durante el día. Ella me explicó que darle el biberón no solucionaría el estar con el bebé tan continuamente, y me enseñó una técnica para que no me salieran grietas. Yo me acababa de apuntar a un grupo de lactancia y ella me lo aconsejó muchísimo, me dijo que un grupo de mujeres juntas en la misma etapa tienen una fuerza increíble.

    Mi bebé tiene ahora 3 meses y sigue encantándole mamar, pero ya va aguantando entre tomas y mama más de prisa. Además cada vez me gusta más el darle el pecho, pues ya no tengo grietas. También suelo quedar con mis amigas del grupo de lactancia, vamos a pasear juntas con nuestros carritos, y nos ayudamos explicándonos nuestras parecidas experiencias e inquietudes.
    A veces hay que ser humilde y buscar ayuda, pues no lo sabemos todo, ni lo hemos vivido todo, y con ella, vivir disfrutando el capítulo que sientes como el más emocionante de tu vida.

    Like

  8. Montse Molas says:

    Estimada Caroline,

    Gràcies per haver participat de l’activitat de l’associació de la Dona.
    sempre el to de veu, l’escolta, la proximitat……..que preciós!!!

    Like

  9. Vanesa says:

    Hola somos Vanessa y Freddy. Meses atrás decidimos contratar a Caroline como doula y la experiencia ha sido y está siendo genial. Os contamos por que:

    Volvemos atrás, estamos en la semana 26 de embarazo. Hasta ahora estamos acudiendo a classes de preparto en las que recibimos información concreta sobre el embarazo y la lactancia, pero poco o nada a nivel emocional. Y por emocional no nos referimos solo a la famosa depresión post-parto si no a cómo gestionar nuestra nueva familia. Un día asistimos a una charla de Caroline sobre su función como doula y a los 10 minutos ya sabíamos que la íbamos a contratar. De repente encontramos respuestas a preguntas como ¿Cómo voy a decirle a mi madre y mi suegra que ahora la madre soy yo? (Algo que curiosamente inquietaba a todas las embarazadas de esa sala) o ¿Cual es mi función como padre en un inicio? Esas respuestas fueron realistas, emocionalmente concretas y basadas en años de experiencia.

    Ahora, hace justo 1 mes nació nuestra primera y preciosa hija, Vega. Durante este tiempo nuestras vidas han cambiado muchísimo pero gracias al acompañamiento de Caroline estamos dirigiéndolo como nosotros queremos y, sobretodo, estamos disfrutando de nuestra hija.

    Liked by 1 person

Deixa un comentari